Dziekanów Leśny – niewielka malownicza miejscowość położona na skraju Puszczy Kampinoskiej wśród sosnowego lasu – miejsce niezwykle klimatyczne nie tylko w sensie zdrowotnym, ale też urokliwości okolicy. Nic więc dziwnego, że właśnie tu jesienią 1949 roku Instytut Gruźlicy i Wydział Walki z Gruźlicą Ministerstwa Zdrowia postanowił uruchomić sanatorium dla dziewcząt chorych na gruźlicę, z pełnoprofilowym Liceum Ogólnokształcącym, gdzie po raz pierwszy w Polsce miano połączyć leczenie z nauką szkolną. 1 listopada 1949 r. na stanowisko dyrektora naczelnego powołano dr Jerzego Lutza, któremu powierzono utworzenie sanatorium, sprofilowanie i całe ustawienie metodologiczne i lecznicze placówki. Początkiem organizacji liceum w sensie praktycznym zajęła się pani Skibniewska – doświadczony, oddany młodzieży pedagog.
Szkoła powstawała w iście pionierskich warunkach i tylko przy ogromnej determinacji i poświęceniu wybitnych lekarzy i pedagogów mogło się spełnić to przedsięwzięcie. Warunki pracy były bardzo ciężkie – bez sal szkolnych, bez pomocy dydaktycznych, bez kancelarii, we wspólnym budynku z pokojami chorych, kuchnią, pralnią, salą operacyjną, bez łączności z Warszawą (brak telefonów, autobusów). Mimo tych wszystkich trudności we wrześniu 1950 r. ruszyła już prawdziwa szkoła, na czele, której stanęła dyrektor pani Zofia Gałęska, mając do pomocy entuzjastów tego nowego w Polsce liceum, w osobach młodych nauczycieli – Hanny Lutzowej, Zdzisława Mauszałowskiego, do których dołączyli pedagodzy – Maria Kucharska, dr Czubryński i inni. Liceum stało się ośrodkiem zainteresowania wielu wybitnych postaci z kręgu szkolnictwa specjalnego, pedagogów, lekarzy, nawiązano współpracę z tak znakomitymi postaciami polskiej nauki, jak pani profesor Maria Grzegorzewska czy pani docent Janina Doroszewska z Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej. Działalność liceum była nie do przecenienia. W ciągu siedemnastu lat istnienia szkoły rzesze dziewcząt chorych na gruźlicę mogły kontynuować naukę szkolną jednocześnie poddając się leczeniu, szkoła dawała im szansę zdobycia średniego wykształcenia, zdania matury, otwierała drogę na studia. Pod koniec lat sześćdziesiątych sanatorium przeniesiono do Otwocka i Józefowa, a budynki posanatoryjne w Dziekanowie Leśnym przeznaczono w 1967 roku na szpital dziecięcy. 1 października 1967 roku uruchomiono Szkołę Podstawową z oddziałami przedszkolnymi. Dyrektorem szkoły został pan Jan Rybak, który pełnił tę funkcję do 1978 r. Jego następcą w latach 1978 – 79 był pan Leszek Piórkowski, a od listopada 1979 do września 1983 r. pani Aleksandra Eglit, następnie w latach 1983 – 89 urząd dyrektora sprawowała pani Krystyna Radzewicz, a od września 1989 r. do 2019 roku stanowisko dyrektora szkoły pełniła pani Marianna Matusiak. Od 1 września 2019 roku dyrektorem Zespołu Szkół Specjalnych jest pani Anna Kotecka. W 1999 r. Szkole Podstawowej w ramach reformy systemu edukacji nadano status szkoły sześcioklasowej i jednocześnie utworzono przyszpitalne Gimnazjum. W ramach połączenia obu jednostek oświatowych w 2006 roku powstał Zespół Szkół przy Klinicznym Szpitalu Dziecięcym w Dziekanowie Leśnym, którego misją jest zapewnienie kontynuacji nauki szkolnej pacjentom szpitala, wspomaganie procesu leczenia i rehabilitacji, stworzenie warunków zapewniających uczniom poczucie bezpieczeństwa, akceptacji i przekonania, że mimo choroby czy niepełnosprawności mogą zrealizować swoje życiowe marzenia. Od 1 września 2019 roku szkoła przyszpitalna funkcjonuje jako Zespół Szkół Specjalnych.W skład zespołu wchodzą:
- Specjalna Szkoła Podstawowa z Oddziałami Przedszkolnymi;
- Specjalne Liceum Ogólnokształcące.
Od 1 lipca 2020 roku organem prowadzącym Zespół Szkół Specjalnych w SZPZOZ im. Dzieci Warszawy w Dziekanowie Leśnym jest Samorząd Województwa Mazowieckiego w Warszawie.
Źródłem zdjęć jest „Historia szkoły 1950-1967”, archiwum Zespołu Szkół Specjalnych